Część Pierwsza Radosna
Tajemnica 1.
ZWIASTOWANIE
Stoimy w obliczu wielkich zamiarów Ojca Niebieskiego,
który od wieków postanowił, aby z Maryi Dziewicy narodził
się Syn Boży. W Nazaret ukazuje się Jej Zwiastun
Pański i zapowiada: “Oto poczniesz i porodzisz Syna” (Łk 1, 31).
Maryja wspierana łaską Bożą rozumie sens Zwiastowania
i wyraża zgodę: “Oto ja służebnica Pańska” (Łk 1, 38). Jest dla nas
wzorem posłuszeństwa i uległości wobec zamiarów Boga.
Polećmy Bogu nasze serca, aby zawsze gotowe były wykonać
to, czego Bóg od nas oczekuje.
Tajemnica 2.
NAWIEDZENIE
Maryja zaczyna wypełniać swoje zadanie. Ma nieść Chrystusa
do ludzi. Niesie Go najpierw do Poprzednika Pańskiego –
Jana, który ma przygotować drogę Chrystusowi. Jan
pierwszy zetknie się z Tym, który nadchodzi, aby zbawić świat.
Gdy Maryja weszła w dom Zachariasza, drgnęło dziecię
w łonie Elżbiety. Ona zaś ujawnia tajemnicę Maryi jako Matki Pana.
Maryja w odpowiedzi wypowiada “Magnificat” swój program
i zadanie życiowe. Jest to tak zwane “małe Objawienie”
Rodzinie ludzkiej spraw Bożych.
Uwielbiamy Matkę Twoją, Panie Jezu Chryste, w Jej posłudze
wobec Elżbiety i wobec całej ludzkości. Pragniemy Jej
pomagać w tym posługiwaniu.
Tajemnica 3.
NARODZENIE
Pan Jezus jest z nami na ziemi, liczy sobie –
według ziemskiego kalendarza – blisko dwadzieścia wieków.
W Betlejem był mały i drobny, okryty dziecięcym Ciałem. Mógł
wtedy zmieścić się w żłobku. Dziś tak rozrósł się
w Kościele swoim, że wypełnia sobą cały świat,
a swoim Ciałem karmi ludy i narody.
Radujemy się, Panie Jezu Chryste, że Matka Twoja
złożyła Cię w żłobku, jak ziarno pszeniczne w roli,
abyś stał się Chlebem. Matka jest po to, aby karmić.
Ona karmi nas Twoim Ciałem – Tobą. Dlatego włożyła
Ciebie do żłóbka, abyśmy bez obawy czerpali z niego
Ciało i Krew Twoją. Wielbimy, Chryste, Twoją Matkę
w Jej betlejemskiej posłudze. Pragniemy jak najczęściej
żywić się Twoim Ciałem, wziętym z Maryi.
Tajemnica 4.
OFIAROWANIE
Dar Ojca, swojego Syna przynosi Maryja do świątni
jerozolimskiej i tam okazuje Go Ojcu. Przez to
nie tylko spełnia przepis Starego Przymierza, ale
sprawia, iż ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni staje
się dla nas znakiem, że w Kościele jest Chrystus i w
każdej Mszy świętej jest ofiarowywany Ojcu Niebieskiemu.
Panie Jezu, dziękujemy Twojej Matce, że przyniosła
Ciebie do świątyni. Dziękujemy Ci, że jesteś z nami
w naszych kościołach. To Matka Twoja przyprowadza nas
do Ciebie. Odtąd jesteśmy razem. I pragniemy zawsze być
z Tobą.
Tajemnica 5.
ODNALEZIENIE
Od momentu, gdy Maryja przyniosła Syna do świątyni,
wiemy, gdzie mamy go szukać. Pan Jezus dał komentarz
do faktu Jego zgubienia: “Nie wiedzieliście, że
powinienem być w domu Ojca mego?” (Łk 2, 49).
Chrystus żyjący, uświęcający, napełniający nas pokojem
jest w Kościele Bożym. Tam wypełnia sprawy zlecone
Mu przez Ojca. Przypomniał nam o tym Sobór Watykański
II.
Chrystus żyje w każdym z nas, bo przecież “świątynią
Boga jesteśmy”, “ciała nasze są poświęcone Bogu”,
“Duch Boży mieszka w nas”. Wystarczy też skierować
kroki nasze do kościoła, do domu Bożego, aby znaleźć
tam Chrystusa.
Dziękujemy Ci, Panie Jezu, że Matka Twoja nauczyła nas
drogi do świątyni. Naucz nas, za Jej przykładem, wskazywać
ludziom drogę do Ciebie.
Część Druga Bolesna
Tajemnica 1.
MODLITWA W OGRÓJCU
Nie wiemy, czy w Ogrójcu była Matka Chrystusowa, ale
na pewno swoją macierzyńską duszą wyczuwała, że jest to
dla Jej Syna moment bardzo trudny. Na pewno sercem
była przy Nim, gdy ofiarowano Mu kielich goryczy. Modliła się,
aby wypełnił wolę Ojca, bo przecież po to przyjął postać
Sługi.
Jesteśmy z Tobą, Służebnico Pańska, w męce Pana naszego
Jezusa Chrystusa.
Tajemnica 2.
BICZOWANIE
Najlepszy Syn Boga Żywego cierpiąc upokorzenie na dworze Piłata,
chciał swoim przykładem umocnić wszystkich, którzy
cierpieć będą zniewagi dla Jego Imienia.
Dziękujemy Ci, Chryste, że poddałeś się biczowaniu.
A Tobie, Najlepsza Matko, że wyposażyłaś Twojego Syna w Ciało i Krew, dzięki
którym mógł poddać się zbawczej męce.
Tajemnica 3.
CIERNIEM KORONOWANIE
Najlepsza Matko! Obejmując Dziecię Jezus swoimi ramionami
, uwieńczyłaś najczulej i najpiękniej Głowę swojego Syna.
Chciałaś Go niejako zabezpieczyć przed koroną cierniową,
którą żołnierze wtłoczyli Mu na głowę. Już wcześniej
chciałaś Synowi wynagrodzić mękę, której wtedy doznał.
My zaś, chcąc odwdzięczyć się Tobie za wielką dobroć jaką
okazałaś Synowi Bożemu, po wielokroć Ciebie koronujemy.
Prosimy Cię, aby wszystkie koronacje Twoich wizerunków
były na chwałę Twoją i Twojego syna i ku pomocy Kościołowi
świętemu.
Tajemnica 4.
DŹWIGANIE KRZYŻA
Chrystus dobrowolnie przyjął krzyż na swoje ramiona
i powiedział: “Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze
samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje”
(Mk 8, 34). Pierwszą Osobą, która Go najlepiej naśladowała
w dźwiganiu krzyża, była niewątpliwie Matka, idąca za Nim
w orszaku niewiast. Ona wiedziała, że wszystko, co się z Jej
synem dzieje, jest wolą Ojca i jest potrzebne. W pełni,
całkowicie i bez zastrzeżeń współdziałała z Chrystusem i
z wolą Ojca.
Radujemy się, Najlepsza Matko, że w szeregu idących
za Chrystusem, Ty jedna rozumiałaś dzieło Twojego Syna.
Pomagałaś Mu stałaś się Towarzyszką Jego Męki i Współodkupicielką.
Tajemnica 5.
ŚMIERĆ NA KRZYŻU
Prawdziwa jest tajemnica śmierci Chrystusa, który przez
śmierć swoją uśmiercił śmierć naszą i przywrócił nam życie.
Pierwszą Osobą, która skorzystała z zasług Jego krzyża, była
Maryja. Syn Boży poddał się prawu śmierci, ale Matkę
swoją przed nią uchronił. Dopuścił tylko do zaśnięcia, ale zaraz
sprawił cud wniebowzięcia. Przez to chciał powiedzieć, jak
skuteczna jest Jego męka dla każdego z nas:
“Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. A każdy
kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki” (J 11, 25-26).
Matko Życia, Matko wszystkich żyjących, Ty jesteś
u początku szeregu ludzi, którzy nie umierają. Ty staniesz
na czele orszaku zmartwychwstałych, bo Ciebie nie dotknął cień śmierci.
Wielbimy Cię w tym wielkim przywileju, który wysłużył
Ci Twój Syn. Pragniemy podążać za Tobą i innych tą
drogą prowadzić.
Część Trzecia Chwalebna
Tajemnica 1.
ZMARTWYCHWSTANIE
Pięknie mówi Kościół w “Exsultet” o chwili Zmartwychwstania Chrystusa:
“O nocy naprawdę błogosławiona, ty jedna znasz czas i godzinę, w której
Chrystus zmartwychwstał”.
Pan Jezus wprost z grobu poszedł na pewno “do Matki swej najmilejszej”.
Była to jego pierwsza “wizyta” po Zmartwychwstaniu, I słusznie.
Od Niej przecież otrzymał Ciało, teraz więc chciał Jej
przedstawić swoje Ciało odmienione i uwielbione, w jakim
trwa po prawicy Ojca.
I nasze ciało zostanie odmienione. Będzie to ciało wolne od wszystkich
kłopotów, udręk, cierpień, chorób i doświadczeń. Ciało
zdolne do współuczestniczenia z duszą w rodościach nieba.
“Wesel się, Królowo miła, bo Ten, któregoś zrodziła, zmartwychwstał”. Radujemy
się z Tobą Twoim szczęściem i naszą nadzieją na zmartwychwstanie.
Tajemnica 2.
WNIEBOWSTĄPIENIE
Na górze Oliwnej zebrała się gromadka ludzi najwierniejszych
Chrystusowi: Apostołowie i Maryja z niewiastami. Znaleźli
się tam nawet ci uczniowie, których nie było na Kalwarii.
Otoczyli Chrystusa, aby odprowadzić Go na drogę do Ojca. Pan
Jezus dawał im ostatnie polecenia i błogosławił ich.
Gdy uniósł się w niebo, na ziemi została zapatrzona gromadka.
Przystąpili do niej dwaj mężowie w białych szatach, pytając:
“Czemuż to stoicie, patrząc w niebo?” (Dz 1, 11).
Jest to wskazanie, że chociaż mamy wpatrywać się w Chrystusa,
jednakże naszym zadaniem jest umacniać Jego Królestwo –
być świadkami Chrystusowymi. Mamy się rozejść, iść do pracy,
wypełniać Boże plany.
A w niebie czeka na nas miejsce. Chociażbyśmy bardzo późno
przyszli, nawet po stu latach ziemskiego życia – nikt nie
zajmie naszego miejsca. Ono jest tylko dla nas. Nikt nie śmie
na nim zasiąść. Gdyby ktoś zatrzymał się w czyśćcu, miejsce
to będzie czekać, a gdyby całkiem pobłądził – pozostanie
puste.
Dziękujemy Ci, Panie Jezu, że już dziś jesteśmy obywatelami
nieba, że czekasz tam na nas z Twoją i naszą Matką w swym
uwielbionym Ciele, wziętym z Niej. Daj nam wszystkim przyjść
kiedyś do Ciebie, by radować się Bożą obecnością w towarzystwie
Matki Najśliczniejszej.
Tajemnica 3.
ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO
Jesteśmy w Wieczerniku. Jest w nim Matka Najświętsza, Apostołowie
i niewiasty galilejskie. Chrystus posyła Ducha mądrości i rozumu,
rady i umiejętności, Ducha męstwa, pobożności i bojaźni Bożej.
Duch Swięty jest dla wszystkich, dla każdego. Wszyscy ze zgromadzonych.
którzy Go przyjmą, otrzymają ognie Boże. Są one po to posyłane,
aby i w naszych sercach się rozpaliły. Chrystus tylko tego
pragnie, aby ten Ogień w nas zapłonął.
“Przybądź, Duchu Swięty i spuść z nieba wzięty, światła Twego strumień…”
Tajemnica 4.
WNIEBOWZIĘCIE NMP
Po zbawczym dziele Chrystusa na krzyżu, po Zmartwychwstaniu,
do Syna, który jest po prawicy Ojca – podąża Jego Matka, Maryja.
Następuje spotkanie Matki Chrystusowej z Ojcem Chrystusa.
“Rodzina Boża” w niebie jest już w komplecie. Jest Trójca działająca:
Bóg Ojciec, Bóg Człowiek – Słowo Wcielone, jest Duch Swięty oraz
wybrana przez Trójcę Maryja – Człowiek, tylko człowiek.
Dziękujemy Ci, Panie Jezu Chryste, za radość z chwały Mryi Wniebowziętej.
I za to, że w niebie mamy Matkę.
Tajemnica 5.
UKORONOWANIE
Ojciec Niebieski dopełnia swego dzieła, koronując Maryję
na Królową nieba i ziemi. Słuszną jest rzeczą, aby niebo
miało swoją Królową. Przecież w hierarchii niebieskiej po Ojcu,
Synu i Duchu Swiętym, jest miejsce Maryi. Dopiero po Niej –
świat aniołów. Ona jest Królową aniołów, patriarchów, proroków,
męczenników, wyznawców, dziewic – wszystkich świętych.
Królowanie Maryi spływa na ziemię. Ona jest Królową całej
ludzkości i poszczególnych narodów. Jest Królową Polski. Jest
również Królową naszych serc.
Królowo świata i Matko Kościoła. Oddajemy się Tobie dobrowolnie.
Oddajemy nasze serca, umysły i wole do Twojej dyspozycji. Pragniemy
być Twoimi niewolnikami i pomocnikami. Oddajemy się Tobie
z radością, bo ufamy Tobie. Wiemy, że choćbyśmy się uważali
za niewolników, Ty z nas uczynisz najmilsze i najdroższe dzieci
swoje. Dziękujemy Ci za to, że na progu nowego życia okażesz nam
Chrystusa, błogosławiony Owoc swojego życia. Amen.